Na een kleine week hier in Finland of meer bepaald in Joensuu kan ik al een trilogie schrijven over hoe het hier gaat denk ik! Dat wil dus wel zeggen dat ik het hier ongelooflijk goed naar mijn zin heb! Daarom is het nu tijd voor een eerste blogbericht van de geweldige tijd die ik hier al achter de rug heb.
Om te starten, zal ik antwoorden op de vraag die iedereen mij al wel gesteld heeft. Ja, het is hier koud, soms ijskoud zelfs. Maar het is zeker leefbaar! Op dit moment fietsen we (Nele, Liese en ik) nog naar school, dit duurt ongeveer een half uurtje. We zouden ook de bus kunnen nemen maar het is hier zo mooi en we kunnen een groot deel langs de rivier fietsen waardoor de fiets alvast mijn voorkeur heeft!
We zijn op vrijdag 5 januari aangekomen in de avond wanneer het dus al donker was en we nog niet veel konden zien van Joensuu. Zaterdag trokken we dan naar het centrum om nog wat praktische inkopen te doen en werd het al snel duidelijk dat Joensuu een kleine maar zeker fijne stad is waar vooral studenten leven. Deze studenten zijn zowel Finse studenten die verhuizen naar Joensuu om hier hun studies te doen als internationale studenten die hier op uitwisseling zijn of een volledige studie hier zullen volgen. Diezelfde avond leerden we al heel wat andere studenten kennen die net als ons op Erasmus + zijn.
Zondag hadden we met verschillende Erasmusstudenten die we nog nooit gezien hadden afgesproken om te gaan wandelen in Utra.
De hike die we deden was niet degene die we gepland hadden omdat we ons niet helemaal konden oriënteren nadat we uit de bus gestapt waren. Met 16 onbekende personen trokken we erop uit om te hiken in een wondermooi gebied bedolven onder een dikke laag sneeuw.
Al deze studenten leren kennen was een uitdaging, ik denk niet dat ik me zelfs nog maar één naam herinner... Maar ik kan vaak wel zeggen waar ze vandaan komen, wat ze hier zullen studeren en ga zo maar door. Dat is toch het belangrijkste dan denk ik, niet?
Maar dan... op maandag 8 januari was het al tijd voor onze eerste schooldag. SPANNEND! De UEF, ofwel de University of Eastern Finland, organiseerde een orientatieprogramma van 3 dagen voor alle internationale studenten. Tijdens deze dagen kwamen we heel veel te weten over Joensuu, de UEF, administratieve zaken en de studentenverening/clubs. Het belangrijkste wat ik moest doen na de orientatie was uitzoeken welke lessen me wel interesseerden, welke ik kon en mocht opnemen en of ze dan ook nog eens in mijn lessenrooster zouden passen. Een zeer groot puzzelwerk en zeker omdat we dat niet gewoon zijn van in Vorselaar aan Thomas More. Ondertussen heb ik bijna al mijn vakken gekozen alleen over het praktijkgedeelte is nog wat onzekerheid. Er mogen slechts 10 internationale studenten stage lopen in Finland, hiervoor zal ik dus geselecteerd moeten worden. Hopen jullie allemaal mee dat ik dat kan doen? Ik zou dat zo supermegafantastisch fijn vinden om te kunnen doen!
Vandaag had ik dan mijn eerste les (Current Trends in Education). Weer een spannende ochtend, ik vroeg mezelf constant af of mijn Engels wel goed genoeg zou zijn om een les te kunnen volgen. Al snel werd me duidelijk dat die onzekerheid nergens voor nodig was en dat ik het wel goed kon volgen ook ondanks het vakjargon dat er gebruikt werd. Voor dit vak moeten we een groepswerk doen waarbij mijn groep een onderzoek zal doen naar hoe we volwassen immigranten kunnen integreren in het onderwijs in Finland of een zelfgekozen gebied als bijvoorbeeld heel Europa. Daar zullen we dan een paper over schrijven ook een presentatie over doen. Enkele bezoeken aan een vluchtelingencentrum zijn er ook al gepland!
Om af te sluiten: Kittos! (Ofwel, danku!)
Hei hei! (Ofwel, dag!)